Heren van de gevallenen is een Soulslike, dus dat zal het ook zijn moeilijk, maar hoe moeilijk is het vergeleken met zijn collega’s? Deze spellen lopen op een dunne lijn tussen zijn uitdagend en eerlijk of frustrerend. We zullen kijken of deze de juiste balans weet te vinden of te ver gaat in zijn poging om spelers te straffen.
Is Lords of the Fallen te moeilijk?
Net als de meeste andere Souls-likes heeft Lords of the Fallen geen instelbare moeilijkheidsgraad. Er zijn geen gemakkelijke, normale of harde modi; wat je ziet is wat je krijgt. Over het algemeen is het moeilijker dan welke titel dan ook van FromSoftware. In tegenstelling tot de spellen, waarbij de moeilijkheidsgraad al vroeg toeneemt en steeds gemakkelijker wordt naarmate je een hoger niveau bereikt en betere uitrusting en meer vaardigheden krijgt, blijft de uitdaging dat LOTF regelmatig pieken heeft.
Helaas is een deel van die uitdaging te wijten aan de zeer frustrerende plaatsing van de vijand en het levelontwerp. De ontwikkelaars houden er absoluut van om melee- en afstandsvijanden samen te koppelen in gangen, meestal met een drop-off aan één of beide zijden van het pad. Maar in tegenstelling tot bijvoorbeeld Dark Souls, waar je kunt vertrouwen op je goede oude pijl en boog als het te harig wordt, heeft Lords of the Fallen geen traditionele pijlkoker. In plaats daarvan putten alle afstandswapens uit een kleine poel munitie. Wat dit betekent is dat je een handvol pijlen krijgt voordat je de versie van een vreugdevuur in dit spel moet bezoeken of moet bijvullen met een relatief zeldzaam of duur munitiezakje.
Veel ontmoetingen eindigen dus met een wanhopige poging om melee-aanvallers te pareren terwijl je spreuken ontwijkt. Dat is soms prima, maar het gebeurt keer op keer tijdens het spel. Er zijn ook een paar te veel vijanden die achter dozen of om hoeken wachten om je van een rand te duwen of je in een hinderlaag te lokken. Dat is weer een Souls-achtig hoofdbestanddeel, maar uiteindelijk komt het op het punt dat waar dan ook een hinderlaag kan zijn, er is er wel één.
Het aantal vijanden waarmee je tegen het einde van het spel te maken krijgt, is belachelijk genoeg dat het het tempo verpest. Er is geen sprake van eb en vloed bij het verkennen, alleen maar onaangenaam sterke vijanden met snelle vijanden zoals honden die hen begeleiden. Hopelijk wordt dit in toekomstige patches in evenwicht gebracht, omdat de moeilijkheid bij de lancering meer voortkomt uit een slechte plaatsing van de vijand dan wat dan ook.